Als eerste: halleluja voor de exit van de mondkapjes. Wat een drama voor het verstaan. Het deed mij vooral denken aan het revalidatietraject na mijn operatie. Het verplicht niet kunnen/mogen spraak afzien. Nuttig als oefening, minder praktisch in de dagelijks praktijk. Vooral die dikke plexiglas schermen erbij ook. Heerlijk! ;-)
Hoe het nu gaat.
Gewoon goed, kan het niet anders zeggen. Verstaanbaarheid is super. Zeker in rustige situaties merk ik amper dat ik slechthorend ben. Dat is echt heel lang geleden. Moet dan helemaal terug tot mijn tienerjaren toen ik nog goed horend was. Ik merk ook dat mijn gehoor net als bij horende mensen meebeweegt met hoe ik mij voel. Als ik moe ben is het echt minder, als ik fit ben gaat het super. Menselijk horen dus. Ik lag gisteren voor het eerst weer op de massage tafel sinds lange tijd. Wonderlijk dat ik gewoon een gesprek kan voeren met de masseuse terwijl ik met mijn gezicht naar beneden op mijn buik lig en zij achter mij staat. Te gek toch dat dit gewoon kan.
Oefenen en ontdekken
Na 1 jaar en 9 maanden zou je misschien denken dat het ontdekken en oefenen klaar is. Nou echt totaal niet kan ik je zeggen. Ben de laatste tijd vaker aan het bellen. Dat deed ik nog weinig, omdat het heel afhankelijk is van hoe de ander belt of het goed gaat. Headsets met slechte microfoon… bleh, nonchalante bellers met hun telefoon lichtjaren vanaf hun mond… je kent het wel. Ik merk wel dat het makkelijker wordt als ik het vaker doe. Enige lastige vind ik het constant wisselen van hulpmiddel. Ik heb een Q90 van Advanced Bionics. Ik maak gebruik van de CI connect en de Roger Select. De CI connect werkt ok met de telefoon al krijg ik veel klachten over mijn verstaanbaarheid (moet dus toch de telefoon bij mijn mond houden). Ik heb daarbij ook veel videomeetings/Facetime gesprekken en die doe ik via mijn computer. Dan gebruik ik weer de Roger Select. Dat is dus niet handig, want moet dan switchen van accu op mijn processor. Ik wil sowieso niet continu belbaar zijn. Telefoon gaat echt in mijn oor af… negeren lukt dan niet. Dit blijft dus een beetje zoeken. De oplossing is er met het nieuwe model CI waarin Bluetooth in de processor zit verwerkt, maar moet nog 3 jaar met mijn huidige set doen dus dat duurt nog even.
Vergaderingen en bijeenkomsten. Ik ben echt groot fan van de Roger Select. Wat een briljant apparaat. Bij netwerkbijeenkomsten kan ik hem omhangen bij mijn gesprekspartner zodat we een op een goed kunnen praten. Zelfs in hele drukke ruimten kan ik dan een gesprek voeren. Iets uitdagender wordt het als ik dan met 3 of 4 personen in gesprek wil. Dan hou ik de Select in mijn hand (rechtop). Ik kan de de microfoons aantikken die in de richting staan van mijn gesprekspartner en voila, Dennis kan het gesprek volgen. Echt wonderlijk dat dit weer kan. Heb ook de uitbreidingsset zodat ik tijdens bijeenkomsten meerdere microfoons neer kan leggen. En ja, ik kan je dus ook uitzetten ;-)
Ik heb ook de Naida Link CROS voorop mijn andere oor. Die fungeert als microfoon voor aan de andere kant van mijn hoofd. Ik heb ook een normaal hoortoestel geprobeerd, maar er is zo weinig gehoor over dat het geen enkel nut meer heeft. Voor verstaan is de CROS soms handig. In de auto bijvoorbeeld als ik rij. Moet zeggen dat ik hem niet vaak in doe. Het is zo een klein apparaatje en het zit met een soort slangetje vast in je oor. Doe mij maar een old school apparaat met iets meer formaat en stevigheid. Zal een kwestie van wennen zijn denk ik. Kreeg hem in de winter en muts / mondkapjes technisch was het natuurlijk een ramp. Tijd voor een nieuwe poging.
Mini Symposium
Ik was laatst op een mini symposium van de Stichting Laat- en plotsdoven. Mooie bijeenkomst en heerlijk om eens ergens te zijn waar alles is ingesteld op ons slechthorenden/doven. Schrijftolken, gebarentolken, rustig praten, et cetera. Fijn! Tijdens het symposium werden de eerste 2 films gepresenteerd van een project om slechthorendheid zichtbaar te maken in al zijn/haar verschijningen, oplossingen en wilskracht. Ik heb er zelf ook aan mee mogen werken. Ik was het onderwerp van de pilot film die als doel had te laten zien hoe onze verhalen in beeld eruit kunnen zien. Het zijn echt prachtige video's geworden gemaakt door Job Hendriks. Gaaf om aan mee te werken. Het symposium was verder super. Belangrijk en heel waardevol wat zij als stichting allemaal doen. Ik heb voor het eerste in mijn leven het Nederlands Gebarenkoor zien optreden. Dat is echt heel leuk. Dikke aanrader. Als bonus werden er ook nog 2 Koninklijke onderscheidingen uitgedeeld aan de oprichters van het LexScheffelfonds. Mooie dag en leuke mensen ontmoet.
Wat nog niet helemaal goed gaat
Het herkennen van stemmen. Het valt niet echt op als ik gewoon thuis ben of in kleine setting mensen ontmoet. Verschillen tussen de stemmen horen kan ik wel, alleen kan het niet koppelen aan personen. Alleen hele karakteristieke stemmen kan ik soms herkennen. Heb nog steeds het idee dat hier meer uit te halen valt. Wat het gebrek aan herkennen lastig maakt? Bijvoorbeeld in de speeltuin als een kind hysterisch PAPA roept… tja, welk kind. Herken mijn dochter soms onbewust. Dan kijk ik toch op. Gok dat volume het onderscheidend vermogen is. Zij haalt decibels… echt. Ik kon haar horen gillen toen ik doof was. Dan zit je dus richting de 130db in mijn oor die nog iets deed. Respect. Waar ik ook op moet letten is het luie luisteren. In die zin waren de mondkapjes wel goed, want het dwong mij tot goed luisteren. Ik vergeet nog wel eens dat ik echt elk woord kan verstaan als ik mij concentreer.
Wat grappig blijft
De verbaasde blikken. Kinderen kijken mij aan, registreren het, en gaan weer verder met spelen. Volwassenen lopen soms bijna tegen een paal op. Zo bijzonder dat een CI nog onbekend is voor velen. Krijg ook wekelijks meerdere keren de vraag 'wat is dat precies?'. Ik leg het graag uit. Ben er trots op.
