Dinsdag 1 oktober was het dan eindelijk zover, mijn operatie. Ik moest om 10 uur in het ziekenhuis zijn. Na een kort opnamegesprek kreeg ik te horen dat ik 11:45 aan de beurt zou zijn en een half uur daarvoor in operatiekleding naar de OK wordt gebracht. Uiteindelijk ging ik 12:30 uur naar beneden, want de vorige operatie was uitgelopen. In de voorbereidende ruimte heb ik nog 45 minuten moeten wachten. Geen probleem uiteraard. Iemand in opleiding ging het infuus bij mij prikken. Gelijk goed geprikt, alleen het kraantje stond open. We begonnen dus met een klein bloedbad. Ze keek er verder wel heel trots bij dus blijkbaar ging het beter dan verwacht. Ach, hoe moeten ze het anders leren. Kon er zelf niet mee zitten. Had inmiddels wel flink honger en dorst want niks meer gegeten sinds de avond ervoor en mocht ook vanaf 8:00 uur niets meer drinken. Dat bekertje water bij de paracetamol voor de operatie was erg lekker.
De operatie
Ik werd de OK binnen gereden en dan moet je overstappen op de operatietafel. Ik kreeg een lekkere voorverwarmde deken over mij heen, want het is erg fris in de OK. Alle operatieassistenten waren erg aardig en deden heel hard hun best om goed verstaanbaar te zijn. Ik had geregeld dat ik mijn hoortoestellen in kon houden tot ik onder narcose lag. Zij zouden ze uit doen. Ik kreeg extra steunen voor mijn armen. Vervolgens krijg je voor minstens de 5e x alle controle vragen. Geboortedatum, mijn naam, wat ze bij mijn gaan doen, welke kant, welk merk implantaat en daarna komt de narcose. Met een blije gedachte val je beter in slaap dus ben met een blije foto op mijn netvlies van mijn vriendin en dochter heerlijk in slaap gevallen. Kon nog vertellen dat ik het zo bijzonder vind dat ik mezelf langzaam weg voel zakken. Mijn eerst volgende herinnering is op de uitslaapkamer. Ik werd relaxt wakker. Bloeddruk was goed, temp was goed, zuurstof niet helemaal goed. Heb dus zo een slangetje in mijn neus gekregen voor extra zuurstof. Na 3 pogingen om zonder goed te ademen was het eindelijk in orde en mocht ik terug naar boven naar mijn eigen kamer. Was nog even leuk in de lift want de deuren gingen niet meer open. Iemand heeft ze handmatig open moeten maken. Duurde maar 5 minuten hoor en ik gaf aan dat ik gewoon lekker lag in het bed. Het was inmiddels al 19:00 uur toen ik weer op mijn kamer was.
Terug op de kamer
Op de kamer gekomen mocht ik gelijk wat eten bestellen. Lekker, want had enorme honger. Twee broodjes, thee en ik dacht ik gooi de vraag er gelijk in… koffie. Ben heel rustig gaan eten en drinken. Gelukkig viel het goed. Ik heb van diverse mensen gehoord dat ze behoorlijk misselijk waren van de narcose, maar helemaal geen last van gehad. Heb de rest van de avond rustig tv gekeken. Daarna was het flink zoeken hoe ik in hemelsnaam lekker kon gaan liggen. Drukverband om mijn hoofd, infuus in mijn hand, katheter (zag hier enorm tegenop, maar het was toch wel handig). Uiteindelijk samen met de nachtzuster de juiste ligformule gevonden. Nieuwe dosis paracetamol erin en proberen te slapen. Was geen geweldige nacht. Uurtje hier, half uurtje daar en uiteindelijk misschien 4 uur geslapen.
De volgende ochtend
De volgende ochtend voelde ik mij naar omstandigheden behoorlijk ok. Kreeg nog een CT scan om te kijken of het implantaat goed zit. Erg grappig trouwens al die blikken van de mensen in de wachtruimte bij de afdeling radiologie. De ene kijkt verschrikt alsof het nu pas ten volle doordringt dat ze in een ziekenhuis zijn. De ander kijkt met een hele geruststellende glimlach van alles komt goed jongen. Kinderen kijken vol verbazing en als ik dan glimlach of zwaai is het goed. Was wel een bezienswaardigheid met mijn mooie tulband in dat grote bed. De artsen kwamen daarna nog aan mijn bed en die waren ook tevreden met hoe het ging. Ik was niet duizelig, kon goed eten en drinken, geen grote bloedingen, prima. Ben echt volgepompt met antibiotica via losse injecties en het infuus. Fijn, wil echt geen infectie/ontsteking. Eerste 24 uur is verplicht bedrust zodat het implantaat wat tijd krijgt om te 'hechten'. Was wel blij toen de katheter eruit mocht en ik weer wat meer kon bewegen. Zo lang liggen is echt niks voor mij.
Bezoek
In de middag kwamen mijn dames op bezoek. Erg fijn om ze te zien. Dochter ook helemaal blij en ze ging er goed mee om. Het is natuurlijk wel een indrukwekkend gezicht met die tulband, infuus, ziekenhuisbed. Ze is qua zorg locatie wel wat gewend met mijn moeder dus dat helpt ook een beetje. Kreeg uiteraard een mooie beschilderde kaart en een tekening :-) Voor de rest is het gewoon raar om niet thuis te zijn bij mijn dames.
Nadeel van weer bewegen
Nadeel van meer bewegen is dat de wond weer begon te bloeden. Heel irritant want het jeukt behoorlijk. Ze hebben de boel wat meer afgeplakt, maar kussen was toch behoorlijk rood toen ik wakker werd. Het is normaal vonden ze en komt echt door het meer bewegen. Het bloede ook niet heel hard dus we hoeven er niks aan te doen. Jeuk kan ik alleen bestrijden door er zachtjes op te drukken. De bloed droogt wel op onder mijn tulband en dat zit niet heel erg lekker, maar kan er niks aan veranderen. Eten ging prima. Ziekenhuis eten is ook prima eten. Vers gekookt, smakelijk, voldoende keuze en vriendelijk personeel. De nacht naar donderdag heb ik beter geslapen dan de nacht ervoor. Niet heel lang maar bijna 6 uur achter elkaar zonder wakker worden. Prettig.
Donderdagochtend
Donderdagochtend kwamen de artsen weer langs en vertelde dat ik lekker naar huis mocht. De CT scan was bekeken door de KNO arts en het zag er goed uit. De logopedist moet er nog naar kijken. Heb wat verband, pleister en tape meekregen voor thuis. Zaterdag mogen we zelf het drukverband eraf halen. Ben benieuwd hoe dat gaat. Zal wel een opluchting zijn, want mijn hoofd voelt alsof ik volgespoten ben met botox, alleen het zit goed verkleefd aan mijn hoofd volgens mij door het bloed. Wordt interessant :-) Verder wat leefregels voor thuis qua douchen, niet tillen, sporten, etc en ik kreeg ook al twee A4'tjes mee met nieuwe afspraken. 30 afspraken zijn er al ingepland voor eerste aansluiting en de revalidatie en dat zijn ze nog niet allemaal. Uiteraard zijn er bijna altijd meerdere afspraken op 1 dag. Denk dat ik over heel 2019 straks ruim 60 afspraken heb gehad voor 1 CI. Bizar als je er bij stilstaat :-)
Overall
Overall is het gegaan zoals ik had gehoopt. Denk niet dat het veel beter kan. Pijn is te handelen met paracetamol op gezette tijden. Voel vooral mijn nek. Die is beurs, blauw, dik en stijf. Ben niet duizelig. Kan normaal eten en drinken en ben niet overdreven moe. Lopen gaat goed. Loop nu elk uur een paar rondjes in huis. De komende dagen ga ik heel rustig aan doen. Ga nergens naartoe, heb niks gepland en maandag zien we wel weer verder. Ben wel heel erg benieuwd of ik nog wat restgehoor over heb op mijn geopereerde oor. Zou heel fijn zijn. Heb nu alleen mijn rechter hoortoestel, maar rechts ben ik zo goed als doof dus echt iets verstaan is bijna onmogelijk. We gaan het merken en als mijn gehoor kapot is op links, dan wordt het 4 weken weer met de AVA app communiceren als ondersteuning. Kijk er niet naar uit, maar het is wat het is. Nadeel is wel dat hoe minder ik hoor hoe vermoeiender luisteren is.
Vrijdagochtend
Was niet echt een lekkere nacht. Kort geslapen. Kan alleen op mijn rechterzij liggen, maar mijn nek is ook pijnlijk dus eigenlijk ligt niets lekker. Hechtingen voel ik trekken en drukverband ben ik wel redelijk klaar mee. Goed, hopelijk vandaag nog wat bijslapen hier en daar en morgen het verband eraf. Ziekenhuis bed heeft als voordeel dat je veel rustiger aan doet en beter ligt. Thuis ben ik toch drukker, zit veel en kost meer energie. Heeft voordelen (bewegen is goed) en ook nadelen. Komt goed.
Volgende stap
Volgende week vrijdag ga ik weer naar het ziekenhuis. Dan worden de hechtingen verwijderd. Daarna gaan de audioloog en logopedist mijn CI even aansluiten. Ben zo benieuwd hoe dat gaat zijn. De ene hoort in het begin alleen piepjes, de ander al complete woorden en zinnen. Durf niet te voorspellen wat mijn beleving gaat zijn. Denk dat ik dan ook definitief moet gaan doorgeven welk pakket ik wil. Kleur van de processor, etc. Jammer dat ik daarna nog tot 4 november moet wachten tot ik echt kan gaan revalideren en mijn eigen CI fulltime kan gaan dragen.
Goed, stap 1 heb ik gehad. Operatie is een mega stap en die kunnen we afvinken. Nu met geduld naar stap 2 volgende week vrijdag. Stap 3 is mijn revalidatie inrichten met mij co-therapeuten.
