Eindelijk 4 november! Na 5 lange weken wachten kunnen we vandaag starten met de revalidatie.
De eerste afspraak
Half 2 hadden we de eerste afspraak met de audioloog en de logopedist. Die begon gelijk met een flinke teleurstelling, want wat bleek, mijn CI is er niet. Really?!? Foutje.
Dennis niet blij. Kreeg een oudere CI die ik dan kon lenen. Soort Frankenstein CI. Q70, wit, met zilverkleurige accu, vergeelde kabel en grijze dop. Niet grappig. Heb dat uiteraard ook gezegd, want 5 weken zit je met smart te wachten op jouw spullen en dan niks. Ze hoopte nog deze week mijn CI binnen te krijgen en uiterlijk volgende week. Ja leuk, maar dan moet ik revalideren met een ander type CI dan ik straks krijg. Vind dit geen lekkere start. Ik opperde nog van bel Advanced Bionics en dan moet het toch mogelijk zijn om morgen een betere leen versie in huis te hebben?
Maar goed, moest dit even verwerken en dan weer door. FrankenCI aangesloten en kon gelijk weer horen :-) Blijft magisch. Alles klinkt mechanisch, maar verstaanbaarheid is goed. Het schijnt bijna niet voor te komen, maar ik hoor nog steeds geluid bij hele lage intensiteit. Wat dat betekend voor mijn revalidatie weet ik niet precies, maar denk dat mijn accu's in ieder geval lang meegaan.
De tweede afspraak
Extra afspraak bij de KNO arts om de laatste status van het herstel van mijn aangezichtszenuw te bepalen. Zo goed als weer genezen is de conclusie. Er is nog een lichte afwijking of ik heb gewoon een ietwat scheef hoofd. De tijd zal het leren. Verder hoef ik niet meer extra langs de KNO. Begin december pas weer langs mijn professor, maar dat is een afspraak die al stond.
De derde afspraak.
Dit was met de logopediste. Na mijn teleurgestelde reactie zijn ze op speurtocht op de afdeling gegaan en hebben zowaar een Q90 gevonden. Zwart. Das beter. En mijn eigen CI schijnt morgen bezorgt te worden (is vandaag nog verstuurt). Hopelijk dus morgen en anders overmorgen mijn eigen spullen. Beter. Ik kreeg verder wat uitleg over het oefenen en we hebben ook daadwerkelijk geoefend. Bizar dat ik bijna alle oefeningen foutloos deed. Alleen klanken die heel dicht bij elkaar liggen 'j' en 'n' bijvoorbeeld maakt ik fouten. Hoorde wel duidelijk verschil tussen 2 woorden, maar als ze daarna dan 1 van de 2 zei klonk het toch weer hetzelfde. Feit is wel dat ik gesprekken bijna helemaal kan volgen met geluid van mijn CI en spraakafzien. Zelfs zonder haar aan te kijken kreeg ik nog heel veel mee. Denk 1/3 ongeveer. Dat is intens lang geleden dat ik iemand niet aan hoefde te kijken en absurd snel. Verder maak ik mij geen illusie, want al rondlopend in het LUMC klinkt bijna alles hetzelfde. De echo daar klinkt als spraak… en dat kan het ook zijn, maar durf het niet te zeggen. Verder ben ik natuurlijk overal op aan het tikken, krassen, krabbelen… en kan niet zeggen dat ik al onderscheid kan maken wat wat is. WC klinkt als waterval from hell. Plasticzakjes zijn nog erger. Gaaf is wel dat ik mijn dochter ook kan verstaan. Niet alles, maar wel gaaf. Merk wel dat stemmen erg zwaar klinken. Kijken hoe dat zich gaat ontwikkelen.
De vierde afspraak
Dit was weer met de audioloog. De nieuwe leen ci werd ingesteld. We gingen ook nog 1 voor 1 alle elektroden in mijn hoofd testen. Daarbij dus weer de test tot welke grens ik nog kon horen en idd weer op heel laag volume nog steeds geluid. Jen en ik hebben daarna nog even 1,5 uur in het ziekenhuis onze laptops opengeklapt. Merk dat het geluid horen erg lekker is. Had gedacht dat ik er zwaar overprikkeld van zou raken, maar dat valt reuze mee. Met alleen een hoortoestel op rechts met baggergeluid is echt veel vervelender luisteren.
Goed, lichte teleurstelling dus qua eigen spullen krijgen (ze doen hun best I know en neem het ze ook niet kwalijk), maar heel goed begin qua verstaan. Vanavond lekker rustig aan op de bank. Geen oefeningen nog. Morgen gaan we officieel starten. Zin in :-)
