Jen is vroeg naar BNI en ik zit met Elle op de bank. Van 06:00 uur tot 13:00 uur is elke donderdag papa ochtend. Het is wel wennen nu ik haar niet goed versta en überhaupt kan horen. Ben veel alerter als ik bijv. in de keuken sta of zodra ik haar niet zie. Het gaat op zich wel, maar het blijft lastig en het is vermoeiend. We doen ons best. Samen wel een relaxte ochtend gehad en naar de speeltuin geweest. Na een half uur in de vrieskou was het genoeg en zijn we naar huis gegaan en viel ze lekker in slaap op de bank.
Merk wel dat mijn hoortoestellen ongenadig hard staan. Rechts, mijn opeens beste oor, trekt dat. Links totaal niet. Als ik links al aanzet kan ik door de grond zakken. Geluid wordt gewoon niet verwerkt en los van wat piepjes is het meer een soort drukgolf. Het geluid op rechts komt volgens mij uit de Exorcist. Het is echt afschuwelijk. Hard, schel… en heel dubbel eigenlijk. Blij dat ik meer geluid hoor, want dat helpt de verstaanbaarheid een beetje. Maar wat een afschuwelijke herrie is het. Het is wel een goede oefening, want merk dat ik lang niets heb hoeven doen met rechts. Moet nu het geluid ook weer ontdekken en dat is een prima voorbereiding op de CI. Al lopende op straat hoorde ik opeens oorverdovende geluiden. Hondje wat 30 meter verderop aan het blaffen was. Sprong bijna voor een bus toen ik mensen naast mij hoorde ‘gillen’. Waren gewoon aan het praten. Bizar dat het minimale gehoor wat er nog is zijn best doet om er iets van te maken. Realiseer mij ook dat dit de ultieme valkuil is. Doen met wat je hebt terwijl er veel meer is, maar dat vergeet ik. Ter info: maar een heel klein % van de volwassenen overweegt een CI.
Sinds ik vaker met een schrijftolk werk, realiseerde ik mij pas weer hoeveel ik eigenlijk mis. Al die kleine opmerkingen, die korte grapjes. Ook nu ik bijna niets meer hoor pas ik mij aan. Dit is nu gewoon de situatie, hier moet ik het mee doen, wat heb ik nodig om minimaal te kunnen functioneren en gaan met die banaan. Maar ben ontzettend toe aan meer. Merkte sowieso de laatste 1,5 jaar al dat ik over de hele linie vaak moe ben. Als ik mijn audiogram zie en koppel aan wat ik allemaal doe privé en zakelijk dan is dat ook niet heel vreemd.
Vanmiddag wel weer lekker kunnen werken. Communicatie blijft anders, het gaat, maar ideaal is het niet. Ah well, het is even niet anders.
Heb vandaag de trein gepakt. Hoortoestellen zacht, boek erbij en rustig lezen in de 1e klas. Even geen geluid of focus op wat er om mij heen gebeurd. Ik bouw nu dagelijks dit soort momenten in. Ben echt moe en heb het nodig. Misschien extra moe door de Prednisolon. Ik weet het niet.
Moet ook nog een to do lijst gaan maken. Hoop te regelen. Tolkuren voor werk, hulpmiddelen voor thuis (signaal apparatuur voor deurbel, babyfoon, etc), afspraken maken voor hoortesten, CI traject aanjagen voor zover dat kan, Ava app oefenen, etc etc.
Morgen weer een nieuwe dag. Morgen sla ik BNI nog een keer over en vanaf volgende week ook dat weer oppakken. Dan ben ik ook van de medicatie af dus hoop wat minder moe te zijn dan.