4 maanden geleden alweer sinds mijn laatste blog. Bizar hoe snel de tijd gaat. Het is een bizar jaar natuurlijk voor iedereen en ben heel blij dat ik vorig jaar het hele traject van het krijgen van een CI heb doorlopen. Eigenlijk ben ik sinds eind januari pas weer vol aan het werk gegaan en ja 'toen ging de vleermuis in de soep' en alles was vanaf begin maart wéér anders.
Horen gaat goed. Ik vergeet af en toe dat ik slechthorend ben als ik in een rustige ruimte zit. Drukke ruimtes blijven een uitdaging maar het gaat. Enige wat niet goed gaat zijn verjaardagen/drukke familiedingen. Blijft bijzonder ingewikkeld. Iedereen praat onnatuurlijk hard + praat door elkaar heen x paar schreeuwende kinderen = Dennis kan er geen pap van maken. 1 op 1 gesprekken lukt soort van, maar kost veel moeite. Ik kan er mee leven. Als 85% van mijn activiteiten bijzonder goed gaat t.o.v. van 0% hiervoor, tel uit je winst :-) En eerlijk is eerlijk, drukke verjaardagen is nooit mijn specialiteit geweest.
Merk natuurlijk wel dat alle Corona-maatregelen niet echt meewerken. Mondkapjes zijn lastig bij mensen die onduidelijk praten. Mis dan toch het mondbeeld. Mensen die duidelijk praten kan ik prima volgen, wat natuurlijk waanzinnig gaaf is. Lastiger vind ik eigenlijk die dikke plexiglas schermen die overal staan. Die houden verbazingwekkend veel geluid tegen. Voel mij in die zin slechthorender dan hiervoor. Het is maar even zo, ik redt mij verder prima.
Qua werk gaat het goed. Merk dat online meetings voor mij een voordeel zijn. Waar eerst iedereen perse wilde bellen kan ik nu voorstellen om te beeldbellen. Echt vele malen makkelijker voor mij en voor anderen opeens normaal waar het eerst een drempel was. Bellen doe ik met wisselend succes. Mannenstemmen zijn lastiger dan vrouwen. Denk dat ik hier meer mee zou kunnen oefenen, maar waarom zou ik :-) Vermijd het bellen nog een beetje in die zin. Dokter bellen, tandarts en instanties wel. Dat is al pure winst. Klanten en prospects bellen ben ik terughoudender is. Belt niet lekker als je van te voren niet weet of het gaat lukken.
Horen tijdens trieste zaken
De meerwaarde van weer goed kunnen horen kwam ook tijdens een heel verdrietig moment duidelijk naar voren. Mijn moeder was ernstig ziek en woonde in een zorginstelling. Door corona hebben we haar 3 maanden niet live kunnen zien. In die 3 maanden is het zo snel achteruit gegaan dat ze op spoedeisend terecht kwam in het ziekenhuis. Ik als eerste contactpersoon werd toen gebeld door de verpleging dat ze overgebracht zou worden met de ambulance. Dan kom je in het ziekenhuis en moet je direct een heleboel lastige gesprekken gaan voeren. Alle artsen willen extra informatie hebben. Vele vragen en ik kon het allemaal volgen! Zo fijn op zo een extreem belangrijk moment. De opvolgende dagen samen met mijn zus en de artsenteams veel hele moeilijke gesprekken moeten voeren over leven en dood. Kan mij niet voorstellen hoe ik dat had moeten doen zonder dat ik echt elk woord had kunnen verstaan. Hoe lief ik schrijftolken ook vind, bij dit soort gelegenheden liever niet. Als het nodig was had ik het wel gedaan hoor, maar goed, denk dat iedereen wel begrijpt dat zulke persoonlijke gesprekken in persoonlijke setting fijner zijn.
Mijn moeder is helaas 4 dagen na haar opname in het verzorgingstehuis overleden. Dan komen weer allemaal nieuwe gesprekken o.a. met het uitvaart bedrijf. Iedereen dacht met ons mee omdat zowel ik als mijn jongere zusje slechthorend zijn. Dus meer afstand nemen zodat de mondkapjes af konden. Extra duidelijk praten. Herhalen. Bevestigen per mail. Erg dankbaar voor de flexibiliteit van alle zorgprofessionals. Ook in het ziekenhuis werden de mondkapjes weggelaten tijdens de gesprekken. Voldoende afstand en het besef van hoe ernstig de situatie was en hoe belangrijk het was dat wij alles meekregen. Ik merk wel dat je zelf pro-actief moet zijn en oplossingen die voor jou werken actief kan communiceren. Alleen jij weet hoe jouw gehoor in elkaar steekt. Anderen kunnen dat niet weten en dus kunnen wij ze helpen.
Ook tijdens de uitvaart ontzettend blij met mijn gehoor. Ik kon alle toespraken horen, muziek herkennen… heel waardevol. Napraten met iedereen is ook zo belangrijk.
Mijn dochter
Ik ben blij dat ik bijna alles kan verstaan wat ze zegt. We hebben veel mooie, grappige en hele bijzondere gesprekken samen. Ze heeft nu al een bijzonder goed gevoel voor humor en ze is nogal taalvaardig voor een net 4 jarige mini. Ze had laatst al haar eerst woordgrap. "Jij bent papa-boog, dat is mama-boog en ik ben elle-boog". Ze heet Elle. Ze keer er ook heel trots bij. Onze fantasie gesprekken zijn ook legendarisch. Begint vaak met "ik heb een hele belangrijke vraag" en dan stel ik meestal een vraag in de trant van kunnen nijlpaarden skateboarden? Kunnen giraffen koppeltje duikelen? of kunnen dinosaurussen trampoline springen? Belangrijke vragen! Daarna volgt dan een analyse en komt er een wedervraag en hebben we een hilarisch gesprek.
We voeren ook moeilijke gesprekken. Dan vertelt ze dat ze over oma heeft gedroomd, dat ze haar zo mist. Ze is dan echt heel verdrietig en op zo een moment is het belangrijk dat ik hoor wat ze echt zegt. Kan niet uitleggen hoe fijn het is om op dit soort momenten weer echt te kunnen horen en haar te kunnen troosten. Ze voelt zich dan letterlijk gehoord en kan zo haar emotie kwijt.
Volgende stappen
Door al het corona geneuzel ben ik nog steeds niet toegekomen aan het maken van een afspraak met een audicien. Het is nog altijd de vraag of ik gebaat ben bij een hooroplossing op mijn andere oor. Heb laatst nog even mijn oude hoortoestel ingedaan. Mijn oorstukje past niet echt meer. Apart. Blijkbaar veranderd de vorm van je oor als je geen oorstukjes meer draagt. Hoor wel echt heel weinig met mijn andere oor, maar op zich wel lekker voor de hoge tonen. Fluiten klonk weer even als fluiten ipv als een doodgeknuppeld klein vogeltje. Blijft natuurlijk maf dat ik in tegenstelling tot bijna alle andere CI dragers juist heel veel lage tonen goed doorkrijg. Zoveel zelfs dat we die hebben verminderd. Toen ik slechthorend was had ik ook al bijzonder hoorverlies. Vooral lage tonen terwijl de meeste mensen juist hoge tonen verliezen. Maakt mij allemaal verder niet uit. Dennis kan weer horen. Durf zelfs te zeggen dat ik weer goed kan horen voor een slechthorende.
Het wordt ook weer tijd voor een nieuwe afspraak in het ziekenhuis. Het spelen met de instellingen zijn we toen mee gestopt, maar ben klaar voor een volgende ronde. Denk dat er nog winst is te behalen met kwaliteit van geluid. Qua verstaan zit ik idioot hoog natuurlijk met 93% (nu misschien nog wel hoger), maar we gaan voor de jackpot.
Hulpmiddelen
Heel erg blij met mijn aquacase! Was er al blij mee, maar vond het lastig dat met zwemmen de microfoon snel eraf viel. Ook tijdens het sporten bleef de kabel snel plakken aan je lijf waardoor bij grotere bewegingen de mic eraf viel. Oplossing: petje. Valt precies over de mic zodat die steviger op zijn plek blijft zitten. Heb met petje gezwommen. Hoofdband werkt natuurlijk ook, maar met 33 graden was een petje een dubbelpraktische oplossing.
Verder maak ik geen gebruik van hulpmiddelen momenteel. Wil wel met de audicien overleggen of een vergaderset voor mij handig is. Denk het wel en lijkt mij goed om dat te gaan testen nu veel offline bijeenkomsten weer worden opgestart.
Er is nog genoeg te ontdekken :-)
